ESKİ ÇİN'DE Hou adında zalim bir imparator vardı. Hou'nun kendisini eğlendirsin diye yanından ayrılmadığı Tung Fang adında bir de mizahçısı vardı. Tung Fang akıllı bir adamdı. Zalim imparatorun keyfi yerinde iken kimseye zulmetmediğini bildiğinden, kendi yaptığı işin ülke için çok önemli olduğunu düşünüyordu.
Günlerden bir gün, zalim imparator Hou, küçük bir meseleden dolayı kızdığı sütannesini de idama mahkum ettirdi. Zavallı yaşlı kadın telaş içinde Tung Fang'a koşarak, kendisine yardım etmesi için yalvardı.
Tung Fang:
"Biliyorsun," dedi, "imparator çok hain ve kötü kalplidir. Eğer bu mesele üzerine birisi kendisine birşey söylerse, sonuç hiç iyi olmaz, muhakkak idam edilirsin. En iyisi, seni idam sehpasına götürürlerken bana yalvaran gözlerle bak. Belki ben o zaman çaresini bulurum.
"Sütanne söyleneni yaptı ve idam günü sarayın bahçesinden idam edilmek üzere geçirilirken yalvaran gözlerle Tung Fang'a baktı. Nöbetçiler yaşlı kadını çeke çeke sürüklerken, salonda Tung Fang'ın sesi çınladı:
"Haydi yürü yaşlı kadın! Ne diye öyle yalvaran gözlerle bakıyorsun. İmparatorumuz senin onu emzirdiğini hatırlayamayacak kadar büyüdü!"
Bu sözleri duyar duymaz, imparator yaptığı hatayı anladı ve sütanneyi bağışladı.
(yazarı bilinmiyor)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder