Onyedi Deve

BİR ZAMANLAR, üç erkek evladı olan yaşlı bir Arap yaşarmış. Adamcağız, ölüm döşeğinde çocuklarını etrafına toplamış ve:
"Evlatlarım" demiş, "ben bu dünyadan gidiciyim. Arkamdan birbirinizle çekişmeyesiniz diye, malımı mülkümü şimdiden aranızda ben paylaştırmak istiyorum."
Daha sonra, adam malının yarısını en büyük oğluna bırakmış. Ortanca oğluna üçte birini, en küçük oğluna dokuzda birini vermiş.
Adam öldüğünde, çocuklar babalarının mallarını toparlamışlar. Kalan miras, onyedi deveden ibaretmiş.
Bu durumda, çocuklar bunu babalarının istedikleri şekilde nasıl taksim edeceklerini düşünmeye başlamışlar. İşin içinden çıkamayınca da, çocukluk yıllarından beri babalarının arkadaşı olan başka bir ihtiyara danışmayı kararlaştırmışlar.
Adam:
"Biliyorsunuz, ben fakir biriyim" dedi. "Yalnız bir devem var. Ama madem ki siz bu miras taksiminin içinden bu şekilde çıkamıyorsunuz, bu bir deve de sizin olsun."
Adam, develeri bu şekilde onsekize tamamladıktan sonra, dokuz deveyi, babanın vasiyeti uyarınca en büyük oğula vermiş. Ortanca oğula ise, üçte bir hisseyi, yani altı deveyi ayırmış. En küçük oğula da, dokuzda bir hissesi için iki deve vermiş. Sonra bakmış ki, bir deve artık kalıyor.
Artık kalan kendi devesini geri alan adam, evine doğru yürürken, "Hikmetinden sual olunmaz" diye tekrarlayıp duruyormuş.

(yazarı bilinmiyor)