Odanin Bir Onceki Sahibi

NİSAN SONUNDA bir gün, Orta Batının tatsız bir kasabasının yegane otelinde bir haftalığına bir oda tutmuştum. Bana ayrılan odanın yegane penceresinin bir kömür deposuna nazır olduğunu farkedince, asabım bozuldu.
Derken, çiçekler gözüme ilişti. Pencerenin yanındaki masanın üzerinde vazo içinde pembe sardunyalar vardı. Masanın üzerinde bulduğum pusulada şu sözleri okudum:
"Oraya bakacak yerde, bunlara bakın. Odanın bir evvelki sahibi."
Bu pusulayı okuyunca, karanlık bir günde aniden güneşin parlamaya başlamasına benzer bir duygu içimi doldurdu.
Oldukça mutlu bir halde geçirdiğim o bir haftanın sonunda, sardunyarın yerine bir vazo dolusu karanfil bırakarak otelden çıktım.
O zamandan beri, 'odanın bir önceki sahibi'nin inceliği sayesinde kaç kişinin hayatının aydınlandığını merak eder dururum.

(Lucy M. Adam)